Race for the Prize - The Flaming Lips

Confetti, veel confetti. Gigantische ballonnen. Een héél groot plastieken paard op wielen met als ruiter zanger Wayne Coyne die door het publiek rijdt/rolt. Heel veel vrolijkheid. Alles aan The Flaming Lips is één groot feest. Een mens vraagt zich af hoe het allemaal in een tourbus past.

Met Race for the Prize scoorden de lichtjes gestoorde heren uit Oklahoma hun enige echte hit. En hoewel ze niet op de affiche stonden van Werchter 1999, moet het dat weekend het meest gespeelde nummer geweest zijn op de draagbare transistorradio's van de festivalweide. Het was de editie waarop Zita Swoon (waarover later op deze blog waarschijnlijk een keertje meer) de boel afbrak, er zowaar een Abba-coverband het podium haalde en trompettist Theo Mertens - god hebbe zijn ziel - met El Tattoo del Tigree de "Vlucht van de Hommel" van Rimsky-Korsakov speelde. Live. Op Rock Werchter. Een dergelijke heerlijk eclectische combinatie is zelfs voor een #OneBandFestival als Kyle & The Kids eerder ambitieus. Het jaar nadien mochten The Flaming Lips wel aantreden, maar liet hun drummer het afweten. Niet getreurd: videoprojectie to the rescue en Wayne bediende de Chinese gong zelf. Live. Op Rock Werchter. Maar goed, we gingen niet nostalgisch worden. Viel het u ook op dat het akkoordenschema van het refrein van Race for the Prize hetzelfde is als dat van de intro & strofes van Tim van Wim De Craene (FMaj7 - Em7 - FMaj7 - Em7)? De ene een ode aan het leven van de boer, de andere een ode aan de genialiteit en tezelfdertijd de menselijkheid van de wetenschapper, op zoek naar een levensreddend vaccin, die aan dergelijk "meesterwerk geen lauweren" verdient.

Het jaar is 1999 - elke gelijkenis met de pandemische realiteit van een dikke twintig jaar later berust geheel op toeval.

Viel het u ook op dat de songstructuur verbazend gelijkend is met AM 180 van Grandaddy (zie elders op deze blog): bliepjes in het refrein vs. melancholische strofe?

De boodschap is erg vreedzaam en in deze tijden van twitterscheldtirades, complottheorieën en wappies verbazend hedendaags: "They're just humans, With wives and children". Of zoals Wim De Craene het zou zeggen: "het winnen van de dagen, het streven naar geluk."