Sonne - Rammstein

Einz

Daar is de lente, daar is de zon. Bijna toch, maar binnenkort komt ze er aan, tenminste als we Jan De Wilde mogen geloven. Lichtvoetig, ironisch, humoristisch en genuanceerder dan de gemiddelde zomerhit. Lente dus.

Zwei

Here comes the sun, doo-doo-doo-doo; Here comes the sun, and I say; It's alright. Na een lange koude winter, bezingt George Harrison de eerste zonnestralen van de nakende lente. Lichtvoetig, niet zo humoristisch, redelijk blijgemutst.

Drei

Schijnt met Lichtmis de zon door de toren, komt er net zoveel kou als van tevoren. Zin in pannenkoeken.

Vier

Niets van dat alles met de Sacre du printemps (rite of spring) van Stravinsky - door cynici wel eens de massacre du printemps genoemd. Toegegeven, misschien dankt het een deel van de bekendheid ook uit de Disney-film Fantasia. Nog steeds genuanceerde muziek, maar luid, luid, luid. Een gevecht (moshpit?) brak uit bij de première. Volgens Wikipedia was de muziek "woester en wilder (..) dan wat men ooit had meegemaakt".

Fünf

Dat was een uitdaging die de Duitse rockers van Rammstein graag aangingen. Met de subtiliteit van een dertigtonner die 120/u rijdt in een veel te smalle fietsstraat (niet doen hé!) - wie noemt zijn band nu naar een vliegtuigcrash? - brengen ze een ode aan de nakende lente én een parodie op The Beatles.

Sechs

Rammstein, begonnen als Oost-Duitse underground metalband - evolueerde doorheen de jaren van zeer donkere naar meer en meer commerciëlere muziek. De pyrotechniek die daarbij hoort, kunnen we helaas niet evenaren. Maar op elk festival hoort minstens één metalband te staan, ook op ons #OneBandFestival.

Ook al vereist dat muzikaal het uiterste: een koor, een topsopraan, effecten op de lead-stem, de piano die boven de gitaar uitkomt, strijkers en zo mogelijk ook een drilboor. En alles live. Altijd een topper.

Sieben, Acht

Guten Nacht